Afscheid van 'de koster van Hallaar'

In 1982 kwam René Van Loo in de kerkfabriek van de O.L.Vrouwkerk van Hallaar. ‘Enkele vergaderingen per jaar en een paar keer uw handtekening’, was het geruststellend argument. Meer dan 38 jaar later was René de duivel-doet-al in de Hallaarse kerk, kortom de koster van de parochie, die er voor zorgde dat in de bedevaartskerk alles op wieltjes liep. Omwille van gezondheidsredenen nam hij met pijn in het hart afscheid tijdens een viering in zijn parochiekerk. Opvolger is advocaat Filip Laeveren.

In het register van de kerkfabriek komt zijn naam voor de eerste keer voor op de vergadering van 3 oktober 1982, samen met Ward Van Loock, voorzitter, Louis Heylen, penningmeester, Marcel Staquet, Alfons De Cuyper en pastoor Frans Vos. Na het overlijden van Gust Wouters in 1982 is hij er ingerold via pastoor Vos met de legendarische woorden : “t zijn maar enkele vergaderingen per jaar, mee luisteren, praten en ondertekenen, dat is ‘t”. Nadien, onder pastoor Staf Van Laere, werden de spelregels wel veranderd!

Van in den beginne werd René er in gegooid als penningmeester.  Hij heeft met een nauwgezette stiptheid al die jaren zijn taak als penningmeester onberispelijk gedaan. Met de schaal rondgaan, na elke viering en na elke begrafenis de centen tellen is hem altijd goed afgegaan. Maar René was veel meer dan dat.

Hij was een diepgelovig man met een bijzonder grote verering voor Onze-Lieve-Vrouw Van Altijddurende Bijstand.  Sinds 1502 is er in de parochie om 9 uur op zaterdagmoren een bedevaartsmis. René was daar fan van. Vier maal per jaar werd de kledij van het OLV-beeld veranderd : dat was uiteraard zijn exclusieve job. René deed dat met de grootste devotie en eerbied en was heel fier op ‘zijn’ Lieve Vrouwke.

Bij de weekendvieringen was René altijd present om de kerkdeur te openen en alles klaar te zetten voor de pastoor, en later voor de priester van dienst. Hij bleef na de viering dan ook als laatste om te kijken of alles achterbleef zoals het moest vooraleer hij de deur weer sloot. Hij zorgde ervoor dat al het zilver- en koperwerk in de kerk piekfijn in orde was, dat alle attributen voor de priester netjes klaar lagen en dat alles klaar was voor een begrafenisdienst.

Bij de voorbereiding van de jaarlijkse processie met O.-L.-Vrouw Boodschap was René telkens een van de drijvende krachten.

Als lid van de Heistse heemkring was René ook een ‘crack’ wat onroerend erfgoed betreft, in feite was hij een levende encyclopedie..…Als je graag een beetje uitleg had over iets wat de kerk aangaat, dan was je bij hem aan het juiste adres. Vele keren gaf hij rondleidingen in de kerk aan groepen die daarom vroegen.

Bij de binnenschildering van de kerk heeft hij,  samen met Etienne, ontelbare uren wekelijks mee de opkuis  verzorgd, zodat de mensen toch op zaterdag deftig konden komen vieren.

Zowel wat de omgang met de pastoor als met de andere leden van de kerkraad en de mensen van kerkelijk erfgoed betreft, was hij welbespraakt en liet zich niet zomaar afschepen. René wist waarover hij sprak. Dat deed hij dan ook vanuit zijn gelovig zijn en met volle overtuiging. Een goede discussie kon er altijd bij, die dan werd afgesloten met een ‘Westmalle trappist van ’t schap’.

Met recht en reden mag gesteld worden dat deze man zich  voor de parochie Hallaar met hart en ziel 200% ingezet heeft. Namens bisschop Johan Bony werd hem het zilveren ereteken van de diocesane orde van de verdienste overhandigd, samen met een bos bloemen en een mooi diploma.