Thomas speelt het hard

Thomas Van Woensel uit Heist-Goor legt in zijn vrije tijd heel wat kilometers af, al lopend. Op zijn 24ste heeft hij al heel wat ervaring in het langeafstandslopen, zo kwam hij in 2018 als een van de eersten over de streep na de Dodentocht in Bornem en dit jaar werd hij 46ste in de (sinds Tom Waes) legendarische Marathon des Sables, een onuitgesproken droom die uitkwam in de woestijn van Zuid-Marokko.

Hoe ben je met langeafstandslopen begonnen?
Thomas: Ik ben daar eigenlijk heel toevallig ingerold zo’n 3 jaar geleden. Af en toe ging ik wel al eens een toertje lopen maar op een bepaald moment vroeg een vriend of ik hem wilde vergezellen op een wedstrijd waaraan hij wilde deelnemen. Dat was de eerste keer dat ik een afstand van 30 km aflegde en dat is eigenlijk vrij snel geëscaleerd  naar het lopen van marathons en later ook langere afstanden. Ik heb vroeger nog gevolleybald en de adrenaline voor de sport en de voldoening die ik daaruit haalde, haal ik nu ook uit het lopen van die lange afstanden.

Jouw voorbereiding van de Marathon des Sables, hoe zag die eruit?
Thomas: Sinds januari heb ik een 1000 km afgelegd ter voorbereiding. Ik ben niet de meest fervente trainer, als ik geen zin heb om te lopen dan ga ik niet, maar ik loop wel 3 à 4 keer per week en in de aanloop naar de Marathon des Sables ben ik ook veel gaan lopen in de Ardennen om hoogtemeters te maken. Een voorbereiding gaat nooit van  een leien dakje maar ik word gelukkig heel goed begeleid door Joris Bockx van Be Balanced. In het langeafstandslopen is het mentale aspect bovendien minstens zo belangrijk als het fysieke. Ik tast op alle vlakken mijn grenzen af en dat botst wel eens maar van af en toe in het rood gaan leer je wel!

Ook het samenstellen van je rugzak was een hele onderneming.
Thomas: Daar ben ik echt maniakaal mee bezig geweest. Alles wat je nodig had tijdens de tocht moest je immers zelf meedragen. Na 6 maanden pas- en meetwerk, wikken, wegen en rekenen ben ik uitgekomen bij een rugzak van zo’n 7,5 kg met daarin alleen het hoogstnodige, met onder andere een uiteen gehaalde tandenborstel en een halve tube tandpasta en het dunste matje dat je maar kan bedenken. Het comfort dat ik ’s nachts op dat dunne matje miste verdiende ik tijdens het lopen met een lichte rugzak  dubbel en dik terug.

Hoe heb je de Marathon des Sables beleefd?
Thomas: De sfeer die daar hangt is onbeschrijflijk, het was een ongelooflijk ervaring! Dit jaar was het ideale moment voor mij om deel te nemen aan deze wedstrijd, alles zat goed, het lichaam wilde mee en als alles lukt dan wordt lopen een evidentie. Mijn doel was om top 100 te lopen en dat is ook wat ik aan iedereen had verkondigd maar  stiekem had ik een plaats in de top 50 in mijn hoofd. Ik ben wel competitief maar vooral in functie van mijn eigen doel. Tijdens het lopen was ik niet zozeer bezig met de  uitslag als wel met hoe mijn lichaam aanvoelde en reageerde op de loopomstandigheden zoals de hitte, oneffen ondergrond, … De eerste etappe van de zes etappes was ik  wat te snel gestart maar ik heb al snel mijn strategie aangepast en ben nadien rustiger gestart. De start van de 4de etappe (die van 76 km) was echt uniek. De top 50 vertrok toen 3 uur later dan de anderen waardoor ik met de beste lopers, ook wereldtoppers, aan de start stond. In alle opzichten was dit een meer dan geslaagde ervaring!

Tenslotte, wat brengen de volgende uitdagingen?
Thomas: Nu lijkt het een beetje alsof ik in een zwart gat val maar in juni heb ik nog wel enkele wedstrijden op het programma staan hier in België, verder neem ik nog deel  aan een tocht van 170 km met 10.000 hoogtemeters in Zwitserland en volgend jaar in maart zal ik 60 uur onderweg zijn in de Ardennen voor de Legends Trail, een zware tocht  van 250 km. Er staat dus nog wel wat op het programma.