Afscheid van 'Madame'

In het WZC Heilige Familie aan de Westerlosteenweg, schuin tegenover haar eigen villa, overleed de Heistse ereburgemeester Diane Verbist- Vandewijngaerden op 89-jarige leeftijd. Zaterdag 31 augustus, om 10 u wordt ze ten grave gedragen in de St.Lambertuskerk op het Kerkplein, de kerk tegenover het gemeentehuis waar ze 24 jaar regeerde als burgemeester en daarvoor nog 6 jaar als schepen.

Mevrouw Verbist werd op 10 mei 1930 geboren in Drieslinter. Op 28-jarige leeftijd arriveerde ze in Heist, samen met 3 kinderen en haar echtgenoot die als jong advocaat de kop trok van de toenmalige Katholieke Partij. Vanuit de oppositie haalde hij in  1958 meteen een klinkende overwinning, onder meer met zijn onmiskenbaar redenaarstalent tijdens verkiezingsmeetings in de cafés. Achttien jaar later bij de fusies der gemeenten was Fons Verbist al enkele jaren senator en de toenmalige CVP vroeg zijn echtgenote Diane om de lijst te trekken.  Na eerst zes jaar als eerste schepen te hebben gefungeerd, is zij daarna 24 jaar ononderbroken burgemeester van Heist geweest. Cultuur en het culturele erfgoed zijn altijd haar stokpaardjes geweest. In haar afscheidsrede bij de jaarwisseling 2006-2007 merkte ze op dat haar grote verwezenlijkingen, het Hof van Riemen, het cultuurcentrum Zwaneberg en het tot politiecommissariaat verbouwd klooster steeds werden gerealiseerd ondanks de tegenstemmen van de oppositie. ‘Madame Verbist’ of bij vele Heistenaren gewoon ‘Madame’ werd toen onder meer uitgewuifd door voormalig minister Wivina De Meester, die ook 30 jaar politica is en nog samen met Fons Verbist in het Belgische parlement zat. Jean-Luc Dehaene had een videoboodschap voor de afscheidnemende burgemeester.

Haar echtgenoot, Fons Verbist, overleed op 26 december 2010 op 83-jarige leeftijd. Sindsdien verbleef mevrouw Verbist alleen in de villa aan de Herentalsesteenweg. Na een overval in haar woning ging ze ’s nachts slapen in het WZC, schuin tegenover haar deur. De laatste tijd verbleef ze er wel permanent. Wie haar niet van dicht bij kende, beschreef haar soms als ‘geen gemakkelijke’, maar wie haar dichterbij mocht meemaken, zoals ik als journalist (Maurits Wouters), mocht haar ervaren als een bijzonder warme vrouw, die vooral oog had voor de zwaksten in de samenleving.