De familie Sweeck

Het veldritseizoen is volop aan de gang, sinds september wordt er wekelijks over grotendeels onverharde parcours gecrosst, door de modder geploeterd en technische hoogstandjes op de fiets tentoongespreid. In het deelnemersveld vind je Heistenaar Laurens Sweeck, kopman bij het ERA-Circus-team, maar ook zijn tweelingbroer Diether en oudere broer Hendrik. “Het veldrijden is een echte familieaangelegenheid bij de familie Sweeck,” weet papa Stefan Sweeck vanuit het Duitse Zeven te vertellen.

Stefan, met drie zonen in het veldrijdenheb jij een goed gevulde agenda dezer dagen.
Stefan: Zeker en vast, te meer omdat onze jongens niet altijd aan dezelfde wedstrijden deelnemen. Het is een vermoeiende periode want we willen altijd dat er iemand aan de zijlijn staat om te supporteren. Wij crossen op onze manier dus mee doorheen het veldritseizoen.

De liefde voor het fietsen werd al van kleins af meegegeven?
Stefan: Het fietsen zit bij ons wel in de familie. Mijn vader, Alfons Sweeck, was eind jaren ’50 enkele jaren prof en ook ik heb op mijn 21ste, op latere leeftijd dus, nog een tiental jaren gekoerst, zij het op een iets bescheidener niveau. Via hun grootvader en mezelf kregen Laurens en zijn broers de fietsmicrobe dus al vroeg mee. Als kind fietsten ze rond in Grootlo door het groen en ook bij ons in de tuin crossten ze uren rond.

Laurens was dan ook nog jong toen hij zijn eerste wedstrijd reed.
Stefan: Dat was toen hij 9 jaar was. In Nederland werden er net over de grens wedstrijden georganiseerd voor crossers vanaf een leeftijd van 6 jaar. Laurens kreeg daar de zin om te gaan fietsen echt te pakken. Hij won daar alles wat er te winnen viel en dat gaf natuurlijk een boost.

Laurens en zijn tweelingbroer Diether rijden vaak dezelfde wedstrijden. Hebben zij veel aan elkaar?
Stefan: Laurens en Diether worden getraind door dezelfde trainer dus zij fietsen heel vaak samen tijdens het trainen en ook tijdens de wedstrijd weten ze van elkaar dat ze er zijn. Ik denk dat zij vooral op het vlak van mentale steun het meest aan elkaar hebben.

Wat is volgens jou de sterkte van Laurens?
Stefan: Hij is heel vastberaden! Je mag nog zoveel talent hebben, op deze leeftijd speelt ook het karakter dat je hebt een hele belangrijke rol. Die vastberadenheid heeft hij al sinds hij die eerste wedstrijden in Nederland reed als jong manneke. Laurens was er van jongs af aan heel erg zeker van dat hij zijn beroep zou maken van iets wat met fietsen te maken had, als wielrenner of veldrijder.

Welk parcours ligt hem eigenlijk het meest?
Stefan: Hij heeft natuurlijk zijn sterktes op elk parcours maar over het algemeen zijn de parcours met zandbakken zoals Koksijde, Antwerpen en Mol degene die hem het meest liggen en die hij ook het liefst rijdt. Koksijde, hét voorbeeld van een zandparcours, is dan ook zijn lievelingsparcours.

Wat staat er de komende periode op het programma?
Stefan: Eerst staat er nog een stage in Mallorca op het programma om toch wat bij te tanken. Het veldritseizoen is halfweg en als topsporter heb je toch af en toe de nood om op zoek te gaan naar wat mentale rust. Tegelijkertijd wordt er natuurlijk ook getraind om fysiek in vorm te blijven. Laurens, Diether en Hendrik willen de komende periode in Mallorca energie opdoen om fris terug te keren en de belangrijke december- en januarimaand, het belangrijkste gedeelte van het seizoen, vol goeie moed aan te vatten. De wedstrijden in december zijn belangrijk om klaar te zijn voor de kampioenschappen in januari en hopelijk kan de basis daarvoor gelegd worden tijdens de stage.

Tenslotte, wat doet Laurens graag als hij niet bezig is met de cross?
Stefan: Na het veldritseizoen is het altijd even afkicken van het wedstrijdgevoel en het van hier naar daar rijden. Hij gaat graag op  wintersportvakantie om er te skiën en te snowboarden maar geniet even goed van wat ontspanning in de sauna. Verder trekt hij er graag op uit met de hond en springt hij al eens op de mountainbike voor een toertje.